و ما رأیتُ الّا «عشق»

یارب این #کووید_نوزده ک الهی خبرش...

می‌سپارم پسِ ماسک تا ک شود صاف دهنش!

گرچه با شستنِ شَست، گشت ب شصت مرحله دور

می‌کِشم با پد ِالکل، کیسه بر نعشِ تنش...

گر ب سرمنزلِ ما ناقلی آید ب خطا

چشم دارم ک پیامی برسانی ز منش

گو ک حق نمک و قدر نمک‌دان باقی

بتمرگ خانه و این رسمِ کهن برشکنش!

ناگهان برسر ما تاخته‌ای یعنی چه؟!

سایه‌ی مرگ برانداخته‌ای یعنی چه؟!

دست در دستِ عدو، گوش ب فرمانِ هم او

این‌چنین با #کرونا ساخته‌ای یعنی چه؟!

یاد باد آن‌که زما وقت و بی‌وقت یاد نکرد

با ویروسی ب دمِ ریه‌ی ما باد نکرد!

سعدیا! مردِ خانه‌دار نمیرد هرگز

گر خودت بودی هم عمرا می‌رفتی ب سفر

من خود ب چشم خویشتن دیدم ک جانم می‌رود

وقتی دوباره #کرونا_ویروس گرفتم! 

و گر بینی ک وزن و قافیه‌ها اشتباه است

چو خاموش بنشینی تو هم، گناه است!

شعر «سایه» همه‌ بیت‌العسلِ عافیت است

شعر #حافظ همه‌جا وردِ زبان‌ است ولی! »»»»»سایه در خورشید...