خدا رو شکر...

درد عشقی کشیده‌ام که مپرس /  زهر هجری چشیده‌ام که مپرس
گشته‌ام در جهان و آخر کار /  دلبری برگزیده‌ام که مپرس
آن‌چنان در هوای خاک درش /  می‌رود آب دیده‌ام که مپرس
من به گوش خود از دهانش دوش /  سخنانی شنیده‌ام که مپرس
سوی من لب چه می‌گزی که مگوی /  لب لعلی گزیده‌ام که مپرس
بی تو در کلبه‌ی گدایی خویش /  رنج‌هایی کشیده‌ام که مپرس
همچو حافظ غریب در ره عشق /  به مقامی رسیده‌ام که مپرس... 

آری؛

«نمی‌شود در کار نیاورید! آقا بروید دنبالش شاید بشود! بارها یک قضیه‌ای نشده، رفتیم دنبالش، شده است!» 

»»»»»سایه در خورشید...