آغوش سرد سایه

به زمین که آمد،

می‌خواندند؛

باز شب شد، آفتاب نیامد، طیبه درآمد...

.

.

.

اونم مثل نوّه‌اش عاشق مادربزرگش بود و هم‌سن نوّه‌اش بود که مادربزرگش رو از دست داد.

مثل من عاشق مادرش بود و هم‌سن من بود که مادرش رو از دست داد.

و حالا اون هم‌سن مادرش بود و من هم‌سن اون وقتی که اون مادرش رو از دست داد.

.

.

.

به آسمان که رفت،

می‌خوانیم؛
باز شب شد، مهتاب درآمد، طیبه نیامد... »»»»»سایه در خورشید...